Mode-industrie staat aan de vooravond van revolutie

Transparantie en verduurzaming in de modeketen

De mode-industrie is de afgelopen jaren onder toenemende druk komen te staan om meer transparantie te bieden aan consumenten en belanghebbenden. Men beseft dat textiel een veel grotere footprint heeft dan men voor mogelijk had gehouden. Klanten willen meer dan voorheen weten waar hun kleding vandaan komt, welke materialen worden gebruikt en hoe duurzaam het productieproces is. Dit leidt tot initiatieven die zorgen voor meer transparantie en verduurzaming in de modeketen.

Marktkansen
Binnenkort wordt het voor de grotere textielondernemingen ook verplicht om, in het kader van ESG, die transparantie te bieden. Een groot deel van de (middel)kleinere partijen in de keten heeft die verplichting echter niet. Toch kan het ook in hun belang zijn om te werken aan transparantie en ervoor te zorgen dat ze de benodigde data kunnen aanleveren. Als retailers en klanten transparantie eisen, moeten alle betrokkenen in de keten immers meewerken. Anders zullen grote klanten, zoals H&M en Zara, hun toeleveranciers elders gaan zoeken. Door alle data aan te leveren kunnen leveranciers hun marktkansen vergroten. Dit klinkt alleen makkelijker dan het in de praktijk is.

Kluwen van ketens
Een van de grootste uitdagingen in de modeketen is het verkrijgen van data van alle betrokken partijen. Vaak is dat meer uit onkunde dan onwil. Zeker door het grote aantal schakels in de textielketen, plus het feit dat verschillende kledingitems vaak (gedeeltelijk) tot een andere keten behoren, is dit een enorme opgave. Gelukkig zijn er steeds meer gespecialiseerde ondernemingen die initiatieven ontplooien om de textielindustrie hiermee te ondersteunen. Een voorbeeld is de Amsterdamse startup Tex.Tracer, dat een blockchain-platform bouwt om de gegevens van alle schakels in de supply chain transparant en traceerbaar te maken. Hierbij werken ze samen met grote retailers, en zorgen ze ervoor dat alle partijen in de keten verifieerbare en nauwkeurige data aanleveren.

Vervuilende industrie
Met dit soort platforms krijgen mode-ondernemingen de mogelijkheid om gegevens en certificaten te versturen en centraal te monitoren. Het einddoel is om een geverifieerde en transparante supply chain te creëren, waarin elke partij zijn verantwoordelijkheid neemt. De mode-industrie is één van de meest vervuilende industrieën die er zijn en bovendien ook één waar misstanden vaak voorkomen. Ieder initiatief om hier verbetering in aan te brengen is dus zeer welkom.

Verduurzaming
Ook moeten we meer inzetten op recycling. Het is niet de enige branche die met dit onderwerp te maken heeft. Men kan veel leren van de bouw, een sector met een vergelijkbare productenketen, ondanks dat de uitdagingen en complexiteiten van beide sectoren verschillen. Ook in de bouw is sprake van grote druk om te verduurzamen. Daarom werkt de landbouw steeds meer met digital product passports.

Recycling is een belangrijk doel
Zo´n digital product passport geeft precies aan welke materialen in een product zitten, welke grondstoffen daarvoor zijn gebruikt en waar deze van afkomstig zijn. Ook zaken als de CO2- en stikstofuitstoot kun je hierin terugvinden. Die informatie maakt het veel eenvoudiger om gebruikte producten te recyclen. En dat is precies waar de mode-industrie ook naartoe moet. Het uiteindelijke doel zou een QR-code op het label zijn waarmee je digital password kan uitlezen.

De modewereld komt in beweging
Het is niet eenvoudig om zo'n digital product passport te introduceren, en al helemaal niet om dit branchebreed als standaard geïmplementeerd te krijgen. Gelukkig zien we initiatieven om dit van de grond te krijgen, waar ook een aantal grote modemerken bij betrokken zijn. Dit zal stapsgewijs gebeuren, synchroon aan alle inspanningen om de textielketen transparant te maken. Hoewel in het begin de productinformatie niet heel erg gedetailleerd zal zijn, en onder andere sociale en governanceaspecten zullen ontbreken, zijn deze initiatieven zeer toe te juichen.

Geen tijd verliezen
Laten we hopen dat men deze initiatieven steeds meer omarmt en dat kritische consumenten zich laten horen op het moment dat ze denken dat er iets aan schort. Je kunt zo´n digital product passport programmamatig aanpakken, waarna er pas na tien jaar een stevig concept staat. Of je kunt gewoon beginnen en met vallen en opstaan in veel kortere tijd iets moois bereiken waardoor de zo belangrijke recycling van textiel een impuls krijgt. Wij denken dat de laatste methode de voorkeur heeft. Met lef en enthousiasme: get it done! Gelukkig kunnen we gebruik maken van de best practices uit de bouwwereld. Hieruit blijkt dat het geen onbegonnen zaak is en dat we aan de vooravond van een duurzame textielrevolutie kunnen staan als we er met zijn allen de schouders onder zetten.