Sluit

Diversificatie van toeleveringsketen is belangrijker dan ooit

'In het containervervoer doe je er verstandig aan om je strategie minder op prijsoverwegingen te baseren en de aandacht te verschuiven naar leveringszekerheid.' - Jan Roodenburg, associate partner bij Boer & Croon.
Adobe Stock 138363683

Hoofdbrekers
Op het hoogtepunt van de coronacrisis (en na de kortdurende stremming in het Suezkanaal) kostte het containervervoer van Azië naar Europa tot wel tien maal zoveel als daarvoor. Als er überhaupt al containers beschikbaar waren, aangezien deze zich bevonden op plekken waar de vraag ernaar het kleinst was. Het waren gouden tijden voor de reders, terwijl het inkopers veel hoofdbrekens bezorgde. Voor zover mogelijk gingen deze over tot 'near-shoring' en verplaatsten productiefaciliteiten naar onder andere Oost-Europa en Noord-Afrika. De productiekosten stegen, maar de leveringszekerheid was gegarandeerd.

Inmiddels liggen de containerprijzen weer rond het niveau van vóór de pandemie. Inkopers kunnen opnieuw goedkope producten in Azië bestellen en tegen lage prijzen naar Europa laten verschepen. Het lijkt dus aantrekkelijk om de duurdere Europese en Afrikaanse productiefaciliteiten van de hand te doen en terug te keren naar de situatie van voor de pandemie. Ze doen er echter verstandig aan om hun strategie minder op prijsoverwegingen te baseren en de aandacht te verschuiven naar leveringszekerheid. Door middel van 'dual sourcing' blijven de alternatieve productiefaciliteiten op een minimale capaciteit doordraaien. Dit vermindert de kans op leveringsproblemen, omzetverlies en ontevreden klanten in de toekomst.

Het verleden is het heden
Het zou heel onverstandig zijn om geen lering te trekking uit deze pandemie. Helaas blijken mensen vaak kortzichtig te zijn en geen lering te trekken uit het verleden, zeker als er ergens korte-termijn winst valt te behalen. Een volgende verstoring in het containertransport is namelijk in het geheel niet uit te sluiten. De oorlog in Oekraïne, de spanningen in de Straat van Taiwan en de Zuid-Chinese zee kunnen een enorme impact hebben op de wereldwijde scheepvaart. Op veel plekken langs de handelsroute door de Indische Oceaan is de situatie zeer instabiel. Als er naast Rusland nog een andere belangrijke olieleverancier wegvalt zal langeafstandstransport tijdelijk onbetaalbaar worden. Ook de kapingen van olietankers door Iran vormen een risico. Tenslotte moeten we ook rekening houden met de reële kans op de uitbraak van een nieuwe pandemie.

Ondertussen zijn de vooruitzichten voor de reders niet rooskleurig. Met de komst van honderden nieuwe schepen dreigt er een enorme overcapaciteit te ontstaan. Hierdoor valt niet uit te sluiten dat de schuldenlast een aantal van hen de nek gaat kosten. Een lichtpuntje is er wel: door de versnelde vlootvernieuwing worden oudere en meer vervuilende schepen eerder uit de vaart gehaald. Het is frappant dat ons milieu uiteindelijk van de coronacrisis heeft geprofiteerd.